คำสั่งลับหลังโต๊ะ

ค่ำคืนที่โต๊ะทำงานกลายเป็นคำสั่ง

โคมไฟตั้งโต๊ะหยดแสงอ่อนๆ เหลือเพียงเราและเขาในชั้นสิบของอาคาร เรา—เลขาสาววัยยี่สิบห้า—นั่งแก้สไลด์ที่ต้องส่งพรุ่งนี้ ส่วนเขา—คุณภาคิน บอสหนุ่มหน้าตาคมซึ่งแต่งงานแล้วแต่คืนนี้บ้านไกลและเมียก็ไปอบรม—นั่งหลังพิงเก้าอี้เช่นคนหมดแรงหลังประชุมยาว

“นิดา เหนื่อยไหม” เสียงทุ้มแผ่วผ่านอากาศที่เย็นเฉียบจากแอร์ เราหันไป เห็นตาเขามองมาด้วยแววที่ไม่ใช่สายตาธรรมดา มันหนักและร้อนจนหน้าเราร้อนตาม

คำถามเดียวที่เปลี่ยนทุกอย่าง

“ไม่ค่อยค่ะ…งานเยอะ” เราตอบเสียงเบา มือยังไถเมาส์ไปมา แต่ใจเต้นโครม

เขาลุกขึ้น เดินมาทางเราอย่างช้า ๆ เหมือนวัดระยะห่าง ก่อนจะเอื้อมมาจับข้อมือเราไว้ นิ้วมือของเขาอุ่นและมั่นคง “นิดา ถ้าพี่ขออะไรสักอย่าง…น้องจะให้พี่ไหม”

คำถามนั้นเหมือนคำสั่งแฝง เรารู้สึกผิดแต่ก็ยิ่งตื่นเต้น “ขออะไรคะ…”

เขาไม่ตอบเป็นคำพูดยาว แต่ก้มลงจูบข้างหูเราเบา ๆ ลิ้นสัมผัสที่เนื้อเยื่อบางจุดทำให้ขาเราอ่อนยวบ “อยู่เหนือโต๊ะ” เขาพูดสั้น จังหวะเหมือนสั่ง เราหวั่นใจแต่กลับก้าวขึ้นไปตามแรงดึงใจ

การยอมจำนนที่เงียบแต่หนักแน่น

เราวางแฟ้มข้างไว้ กระโปรงดินสอตึงแนบสัดส่วน เขาจับเอวจนเราหันหลังพิงโต๊ะ กระดุมเสื้อเราถูกปลดด้วยนิ้วมือมั่นคง เหลือเพียงบราเล็กๆ ที่ไม่อาจปกปิดเต้านมเด้งที่กำลังตึง

“อย่าคิดว่ามันผิดถ้าน้องเต็มใจ” เขากระซิบ ใจเราสั่น เราพยักหน้า เรียวปากเม้มแน่นก่อนให้ตัวเองคลายลง ยอมให้เขาเป็นคนกำหนดจังหวะ

ลมหายใจและลิ้นที่ไม่ยอมแพ้

เขาก้มลงดูดหัวนม เรารู้สึกความดิบที่ซ่อนอยู่ใต้สูทของเขา ความแรงของการดูดและจูบทำให้เราครางต่ำ นักสังเกตคงบอกว่ามันเกินไปสำหรับสถานที่ทำงาน แต่เรากลับถูกปลดปล่อยด้วยความเสียว

มือหนึ่งของเขาลูบลงไปถึงขอบกระโปรง ล้วงเข้าไปใต้ผ้าในอย่างเชื่องช้า นิ้วสองนิ้วกดวนที่ติ่งของเรา เบา ๆ ก่อนจะเพิ่มจังหวะจนเรากัดริมฝีปากแทบขาด

จู่โจมที่ไม่มีประกาศล่วงหน้า

เขาถอดเสื้อเชิ้ตและสูทออกอย่างใจเย็น พูดเพียงคำเดียว “อมให้พี่” แต่เป็นคำพูดที่ดังกว่าเสียงประกาศใดๆ เราทำตาม ฉันอ้าปาก ครอบหัวควยที่โผล่ออกมาจากใต้เนื้อผ้าของเขา ลมหายใจร้อนๆ กับรสโลหิตจางๆ ทำให้เราเมามัน

ปากเราอุ่นและแนบชิด ลิ้นตวัดจนเขาคราง เสียงเขาทุ้มลึกเป็นจังหวะ “เก่ง…ลึกอีก” เขาสั่งเราด้วยน้ำเสียงของคนที่ไม่คุ้นเคยกับการถูกปฏิเสธ

เราถูกใช้เป็นทั้งปากและหี

พอเขาไม่ทน เขาดึงเราออก ยกขาเราขึ้นวางบนโต๊ะ พร้อมกับจับเราหันหน้าเข้ากระจกห้องประชุม เราเห็นเงาสองเงา—เราและเขา—ใกล้กันเกินไป ตอนนี้ความรู้สึกมันชัดเจนกว่าความถูกผิด

เขาอัดควยเข้าหีเราแบบแรงและรวดเร็ว หีเราตอดรัดจนแทบลืมหายใจ เสียงเนื้อกระทบผิวดังทุ้ม เราจิกเนื้อแน่นจนเล็บขบเข้า เขาซอยกระแทกเหมือนคนย้ำบันทึกความต้องการที่กักเก็บมานาน

คำสั่งที่เป็นความลับ

“อย่าเงียบถ้าน้องเสียว” เขาสั่ง เราตอบด้วยเสียงครางเต็มปอด “อ๊ะ…แรงอีก…พี่…” คำพูดของเราหลุดลอยไปกับแรงกระแทก เขาไม่แคร์ว่าอะไรจะได้ยินหรือว่าใครจะมา เขาแค่ดึงเราเข้าไปในโลกของเขา

แรงขึ้น เราโอบรอบคอเขาแน่น มือคว้าผมเขา ร่างเราประสานกับเขาเท่าที่โต๊ะทำงานและเวลาจะให้ เราได้ยินเสียงไฟในห้องติดๆ ดับๆ แต่ความร้อนในอกเราจะไม่ดับง่ายๆ

ความเสี่ยงที่ยิ่งเพิ่มพลัง

มีช่วงหนึ่งเสียงลิฟต์ดังไกลๆ ทำให้เราชะงัก แต่เขากลับซอยแรงยิ่งขึ้น รอยยิ้มแผ่วผ่านริมฝีปากเขา “ยิ่งเสี่ยง ยิ่งอร่อย” เขาพูดแล้วดึงลึกอีกครั้ง จนเรารู้สึกเหมือนกำลังจะทะลุออกไป

เราหยุดไม่ได้ ทั้งที่รู้สึกผิด เราแค่ต้องการให้ลมหายใจของเขาและสัมผัสของเขากลืนเรา เราตอบรับทุกคำสั่งที่ออกมาจากปากเขา

ถึงจุดแตกกลางแผ่นโต๊ะ

แรงกระแทกสุดท้ายทำให้เราทั้งสองเกือบจะระเบิด เขาร้องครางก่อน เรารู้สึกควยเขาสั่นและพุ่งน้ำอุ่นเข้ามาในตัวเรา น้ำควยอุ่นไหลชุ่มพอให้รู้สึกเต็ม เราเกร็งตัว หีตอดรัดชนิดที่เขารู้สึกได้

เสียงครางของเราร่วมกับเสียงของเขาก้องเป็นเพลงที่ไม่มีใครฟัง ความลับของเราทั้งสองถูกเก็บไว้ในห้องใหญ่ แต่ในอกเราไฟยังไม่มอด

บทสรุปของคืนที่ผิดแต่สมใจ

หลังทุกอย่างจบ เขาจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย หอมแก้มเราเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงปกติ “พรุ่งนี้เช้าอย่าให้ใครรู้ แต่ถ้าอยากอีก…แค่ตอบตกลง”

เรานั่งหอบ มือยังกุมท้อง ใจเต้นแรง รู้ว่ามันผิด แต่ก็ยินยอมยามที่เขาถาม เรายิ้มตอบแผ่วๆ “ตกลง” แล้วรวบเอกสารกลับเข้าที่ มันดูเหมือนงานที่เสร็จสมบูรณ์มากขึ้นกว่าเดิม

ความลับนั้นร้อนแรงจนเรารู้ว่าคืนหน้า—ถ้าเขาสั่ง—เราอาจจะไม่สามารถปฏิเสธอีกแล้ว